Από το ημερολόγιο μου ΧΙΙ

Ημέρα Δωδέκατη

Θα μπορούσε να είναι η ιστορία της ζωής μου μόνο μια μέρα. Ή ίσως η δικιά σας… Δεν είναι όμως! Θα μπορούσε να είναι η απάντηση σ’ αυτό που έψαχνα, σ’ αυτό που ψάχνω. Ή ίσως η δική σας… Δεν είναι όμως!

Είναι η δίψα  για τη ζωή που δεν με δικαίωσε ποτέ. Είναι η πείνα για το όνειρο που δεν μου χαμογέλασε ποτέ.  Είναι οι αρνητικές σκέψεις που δεν μ΄ αφήνουν να ησυχάσω.

Όλα ή τίποτα.
Άσπρο ή μαύρο.

Μεγεθύνω τη σημασία των πραγμάτων και χάνομαι  

Ολόκληρος ο κόσμος μου αιωρείται· κι είναι τόσο πραγματικός όσο εγώ τον κάνω.  Η ενέργεια και οι πράξεις μου δεν φτιάχνουν τη ζωή μου. Είμαι συνεχώς απούσα κι αφήνομαι να δραπετεύω χωρίς περιορισμούς.

Κάποιος θα λεγε πως εξαπατώ τον εαυτό μου. Ίσως να ‘ναι κι έτσι. Δεν αντιλέγω.

Θα μπορούσε να εξαπατώ τον εαυτό μου. Ή ίσως τον δικό σας. Δεν το κάνω όμως! Θα μπορούσε να είναι μια ερώτηση σ’ αυτό που ανακάλυψα, σ’ αυτό  που ανακαλύπτω. Ή ίσως η δική σας… Δεν είναι όμως!

Κάθε που βραδιάζει έχω ένα μαξιλάρι ν’ ακουμπήσω. Έτσι βλέπω όνειρα…

Κασιώτη Δέσποινα ©