Dans l' espoir que...

Η Ελλάδα βυθίζεται στην ευτυχία μάταια

σιωπηλά

ρισκάροντας νιάτα και πόνο

ώσπου να χάσει κάθε μεγάλη νίκη

Εδώ και καιρό αρνείται

να περπατά με τα χέρια ελεύθερα

Απόψε όμως αυτό δεν αρκεί

Υπάρχει ένα σημείο στην άκρη του δρόμου

με παχύ χορτάρι

Καθώς το νερό της βροχής αγγίζει τα λυτά μαλλιά της

στέκεται ξυπόλυτη

Θα έπρεπε να ονειρεύεται ένα μπουκέτο μαργαρίτες

κάτω από τα σύννεφα

ωστόσο θυμάται ένα ξεφλουδισμένο πορτοκάλι

τη στιγμή που θαμπώνουν τα μάτια της

Κασιώτη Δέσποινα ©

Κορίτσι στα βράχια

 

Με κυνηγάνε τα ψεύτικα λόγια

ήθελα να μάθω αν μ’ αγάπησες ποτέ

Δεν τελειώνουν οι λέξεις

μη φοβάσαι

Πες μου μόνο μια στιγμή να σταθώ και θα το κάνω

Θαρρείς δεν ξέρω;

Θαρρείς δεν έμαθα;

Όχι

Κάποτε με κυνηγούσαν οι ερινύες μα δεν σταμάτησα λεπτό

Πήγα παρακάτω

και πιο κάτω

μέχρι που δεν είχε άλλο

Έπειτα σήκωσα το κεφάλι κι ήμουν μια άλλη

Δεν με πιστεύεις;

Ούτε εγώ εμένα

Αν είχα λίγη δύναμη ακόμη θα είχα χρησιμοποιήσει τη φαντασία μου

Θα πέταγα ψηλά

Σ’ ένα σύννεφο από κείνα τα λευκά όχι τα γκρίζα

Θα ένιωθα τον ήλιο να με διαπερνά και θα ‘μουν διάφανη σαν νερό

Με τρομάζεις

Είναι το βλέμμα σου όταν με κοιτάς περίεργο

Σαν να βλέπω τον ορίζοντα πέρα μακριά εκεί που ενώνεται ο ουρανός με τη θάλασσα

Ευθεία

Δεν είχα ποτέ ευθείες στη ζωή μου

Έβρισκα στροφές, σταυροδρόμια και διάλεγα πάντα να πηγαίνω αντίθετα

μην συναντηθούμε κάποτε

Ναι, είχα μέσα μου την άρνηση

Δεν σε δέχτηκα ποτέ

Κάθομαι καμιά φορά και κοιτάω τα κύματα

θα μπορούσα να γίνω βάρκα και πανί και άνεμος

Θα μπορούσα λέω και γελάω

Τα ταξίδια είναι για εκείνους που τολμούν

Εγώ δεν κατάφερα να κάνω ούτε το πρώτο βήμα

Λες και περίμενα

Τι περίμενα;

Μιαν άνοιξη, ένα καλοκαίρι

Δεν έχω ιδέα

Φαντάσου ένα κορίτσι ξυπόλυτο στα βράχια με το καινούριο άσπρο φόρεμα

εκείνο που φοράγαμε τις Κυριακές

όταν βρισκόμασταν στο εκκλησάκι του Αϊ Νικόλα

Φαντάσου να είχε τα χέρια ανοιχτάꞏ και την καρδιά

Φαντάσου να την έκανες δική σου

Φαντάσου να ήταν η ίδια η ζωή σου

Κασιώτη Δέσποινα ©

 

Όνειρο

 

Αναγνωρίζεις τη θλίψη στα μάτια, λυγμοί της ψυχής

Κάποτε πίστευα πώς την είχα ονειρευτεί

καθώς περιφερόμουν βυθισμένος στην πλήξη

κατασκευάζοντας λέξεις για τη μεγαλοπρέπεια της ζωής

Περίεργο, οι αισθήσεις να υποβιβάζουν όλα τα τρυφερά

πράγματα καταδικάζοντας εκείνους που φανέρωσαν

τη σιωπή τους κι όλη η πίκρα από το βάρος της μοναξιάς

ν’ αναβλύζει απλά μ’ ένα ελαφρύ φύσημα του αέρα,

αφήνοντας μονάχα μια γλυκιά νοσταλγία στα πρόσωπα

Ο χορός

 

Την είδα να στέκεται πίσω από κλειστά παράθυρα

άλλες φορές χαμογελώντας

κι άλλοτε δακρυσμένη

Έτσι έμαθε να κάνει όνειρα

περιμένοντας

Είναι παράτολμο να ταξιδεύει κάποιος με τη σκέψη του

δεν ξέρεις πού μπορεί να φτάσει

Ίσως βρεθεί σε μακρινή χώρα

Ίσως χαθεί στο σκοτάδι της νύχτας

Ίσως πάλι το φθινόπωρο όπως θα πέφτουν τα φύλλα από τα δέντρα

θα χορεύει

μ’ ένα τραγούδι που γράφτηκε για κείνους που

δεν πρόλαβαν να ζήσουν

Αιχμαλωσία

 

Φύλακας μιας ανάμνησης τα βράδια, μα την αυγή
αιχμάλωτος
Ανάξιος για τον ουρανό, μπροστά στις σκέψεις
γονατιστός
Εκεί που ένας κόσμος χρειάζεται λίγη ευτυχία
ακουμπούν ανεκπλήρωτα όνειρα
 απελπισμένοι έρωτες
και άδεια βλέμματα
Αν βρίσκεται κάπου ξεχασμένη μια ζωή
όσο η νύχτα προχωρά
θα φανερωθεί από τους χτύπους της καρδιάς
Έτσι κι αλλιώς η νοσταλγία, με το κεφάλι σκυφτό
δεν έχει δύναμη
Την ώρα που χάνεται η σιωπή, κάτι άλλο δοκιμάζεται
σαν θέλημα θεού
Είναι η αλήθεια που συλλογίζεται κανείς, τόσο δύσκολη
δίχως δάκρυ
Κι αν φάνηκε νωρίς η θλίψη, ήταν γιατί παραμελήθηκε
η χαρά
Φύλακας μιας αγάπης μυστικής τα βράδια, μα την αυγή
αιχμάλωτος

Παραίτηση

Σπαρταράνε οι λέξεις

δεν φτάνουν στα χείλη, η ψυχή

πονάει

χωρίς να χει ματώσει ούτε μια φορά

κι εσύ στέκεσαι ακίνητος στην άκρη του δρόμου

παρακολουθώντας τ’ αυτοκίνητα

Η ψυχή πονάει

σαν να σε είδα να προσπαθείς να περάσεις απέναντι

ή τουλάχιστον έτσι ήθελα να πιστέψω

Κασιώτη Δέσποινα©

Προδοσία

Με μέθυσες

(όχι δεν ήταν με κρασί) με το φιλί

που πλήρωσα

Από τότε

δεν μπόρεσα ν’ ανάψω τη φωτιά στο τζάκι

πάγωσαν τα χέρια μου

Ένα σπουργίτι κάθισε έξω  απ’ το παράθυρο

για λίγο

Ήταν πρωτοχρονιά

Σύννεφα μαζεύτηκαν στον ουρανό

Θα βρέξει είπαν στις ειδήσεις

Ρίγησα

Σταγόνες πέφτουν

από τότε που έκλεισες την πόρτα πίσω σου…

Κασιώτη Δέσποινα©