Είναι όπως όταν έχεις στηρίξει όλες τις ελπίδες σου
σε μια στιγμή,
κι αυτή η στιγμή δεν έρχεται ποτέ.
Είναι όπως όταν περιμένεις ένα καινούριο αύριο
διαφορετικό
κι αυτό δεν έρχεται ποτέ.
Είναι όπως… όταν δεν ξέρεις πως είναι
όταν δεν έχεις καμία επαφή με το περιβάλλον
ακόμα και με τον εαυτό σου τον ίδιο.
Είναι όπως όταν η απελπισία δεν πάει πιο πέρα
αλλά μέσα σου
κι εσύ βουλιάζεις σ’ αυτήν.
Δεν μπορείς ν’ αναπνεύσεις.
Κι όσο προσπαθείς να βγεις στην επιφάνεια
τόσο πιο πολύ βουλιάζεις.
Κι έπειτα έρχεται η ώρα που επιπλέεις νεκρός
ενώ
είσαι ακόμα ζωντανός.
Κασιώτη Δέσποινα ©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου