Ημέρα Δεύτερη
Ο ήλιος ξαπλώνει
τα πρωινά πάνω απ’ το νησί.
Χρυσός καθρέφτης το
γαλάζιο να αντικρίζεις τον κόσμο φωτεινό.
Στη λάμψη του
αναθεωρείς όλα τα σκοτάδια.
Ένα βήμα και
λούζεσαι στη φωτιά
τα πρέπει εξακολουθούν
να γυρεύουν τη θέση τους στα τυφλά
παραπατούν.
Μη ρωτάς «πέρασαν
κιόλας τόσα χρόνια;».
Τι αναζητάει η
ψυχή δεν κατάλαβες ακόμα.
Τόσα πολλά θέλω
και η νύχτα δυο βήματα πιο πέρα
να περιμένει
ποιος δρόμος
είναι δικός σου
να θυμηθείς
ή
να εγκαταλείψεις.
Κασιώτη Δέσποινα ©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου