Από το ημερολόγιο μου ΙV

Ημέρα Τέταρτη

Μεσημέρι. 
Δεν αντέχεται η ζέστη.

Πάνω στο γραφείο μου διάφορα βιβλία.

Σεφέρης, Ελύτης, Λόρκα, Ρεμπώ.

«Η ποίηση όσο απελπισμένη κι αν είναι 

μας σώζει πάντα, με κάποιον τρόπο, 

από την ταραχή των παθών» 

γράφει ο Σεφέρης στις Δοκιμές.

Μας σώζει όμως; Σκεφτείτε.

Ο χρόνος τρέχει.

Μου είναι αδύνατο να βρίσκομαι μες στους ανθρώπους πιο συχνά.

Άθραυστο τζάμι στο παράθυρο. 

Κλειδαριές ασφαλείας στις πόρτες.

Κλειδαριές ασφαλείας και στη ζωή.

Δεν τολμώ ν’ ανοίξω.

Θα καθίσω λίγο ακόμα στο παράθυρο 
κι όπως θα βλέπω τον κόσμο να περνάει

μπορεί να φανταστώ κιόλας πως περπατώ ανάμεσα τους,

γιατί δεν έχει σημασία αν είσαι μόνος ή με παρέα,

σιγά σιγά συνηθίζεις αυτό που έχεις.

Κασιώτη Δέσποινα ©