Κορίτσι στα βράχια

 

Με κυνηγάνε τα ψεύτικα λόγια

ήθελα να μάθω αν μ’ αγάπησες ποτέ

Δεν τελειώνουν οι λέξεις

μη φοβάσαι

Πες μου μόνο μια στιγμή να σταθώ και θα το κάνω

Θαρρείς δεν ξέρω;

Θαρρείς δεν έμαθα;

Όχι

Κάποτε με κυνηγούσαν οι ερινύες μα δεν σταμάτησα λεπτό

Πήγα παρακάτω

και πιο κάτω

μέχρι που δεν είχε άλλο

Έπειτα σήκωσα το κεφάλι κι ήμουν μια άλλη

Δεν με πιστεύεις;

Ούτε εγώ εμένα

Αν είχα λίγη δύναμη ακόμη θα είχα χρησιμοποιήσει τη φαντασία μου

Θα πέταγα ψηλά

Σ’ ένα σύννεφο από κείνα τα λευκά όχι τα γκρίζα

Θα ένιωθα τον ήλιο να με διαπερνά και θα ‘μουν διάφανη σαν νερό

Με τρομάζεις

Είναι το βλέμμα σου όταν με κοιτάς περίεργο

Σαν να βλέπω τον ορίζοντα πέρα μακριά εκεί που ενώνεται ο ουρανός με τη θάλασσα

Ευθεία

Δεν είχα ποτέ ευθείες στη ζωή μου

Έβρισκα στροφές, σταυροδρόμια και διάλεγα πάντα να πηγαίνω αντίθετα

μην συναντηθούμε κάποτε

Ναι, είχα μέσα μου την άρνηση

Δεν σε δέχτηκα ποτέ

Κάθομαι καμιά φορά και κοιτάω τα κύματα

θα μπορούσα να γίνω βάρκα και πανί και άνεμος

Θα μπορούσα λέω και γελάω

Τα ταξίδια είναι για εκείνους που τολμούν

Εγώ δεν κατάφερα να κάνω ούτε το πρώτο βήμα

Λες και περίμενα

Τι περίμενα;

Μιαν άνοιξη, ένα καλοκαίρι

Δεν έχω ιδέα

Φαντάσου ένα κορίτσι ξυπόλυτο στα βράχια με το καινούριο άσπρο φόρεμα

εκείνο που φοράγαμε τις Κυριακές

όταν βρισκόμασταν στο εκκλησάκι του Αϊ Νικόλα

Φαντάσου να είχε τα χέρια ανοιχτάꞏ και την καρδιά

Φαντάσου να την έκανες δική σου

Φαντάσου να ήταν η ίδια η ζωή σου

Κασιώτη Δέσποινα ©