Μα φοβάμαι…

 

Συγχώρησέ με που λίγο πριν εμφανιστεί ο χειμώνας

χρειάστηκε να κρύψω τις προσδοκίες μου

κάτω από τα σεντόνια

Δεν είναι δα καταστροφή

Κάποια διέξοδο θα βρούμε

-έστω και πίσω απ’ τα παράθυρα

αρκεί πάνω στο λαιμό μου

να κυνηγήσεις το όνειρο

Συγχώρησέ με  που λίγο πριν χαθεί το καλοκαίρι

δέχτηκα να εγκαταλείψω το γαλάζιο

πάνω από τα σύννεφα

Δεν είναι βαρβαρότητα να φεύγεις τρέχοντας

-έτσι κι αλλιώς όπου κι αν πας

Φτάνει  μέσα στην καρδιά σου

να φλέγεται η ανάγκη μου…

 Κασιώτη Δέσποινα ©

Αγαπημένοι

                                                                                  Είχαμε ο ένας τον άλλον
αγκαλιαζόμασταν κάθε που έβγαιναν τ' αστέρια
ύστερα κλείναμε τα μάτια
γυρνούσαμε την πλάτη
κι έτσι μας έβρισκε το ξημέρωμα
Είχαμε ο ένας τον άλλον
πίναμε τον καφέ μας στην κουζίνα
ύστερα πέρναμε τα κλειδιά απ' το συρτάρι
γυρνούσαμε την πλάτη
κι έτσι πηγαίναμε στη δουλειά
Είχαμε ο ένας τον άλλον
-έτσι νομίζαμε τουλάχιστον-
αν ρωτήσεις τους γειτόνους
πολύ αγαπημένο ζευγάρι θα σου πει..

Κασιώτη Δέσποινα ©