Ερωτικό

Θα μείνουν πάντα στη ψυχή μου

όλα όσα γεννήθηκαν στην καρδιά
Εκείνο το βαθύ γαλάζιο, σαν ουρανός

που το έχω μάθει πολύ καλά

κι ας ζωγραφίζω το σύννεφο που το σκεπάζει

την ξαφνική βροχή

κι ας είναι μόνο ένα κερί που φέγγει·

αλλάζει χρώμα η Άνοιξη

Λευκά τριαντάφυλλα στο ένα χέρι

λίγο πριν πέσει η νύχτα

αφήνω μισάνοιχτη την πόρτα

για εκείνο το όνειρο που ψάχνει να με βρει

Θέλει κουράγιο ο έρωτας

για όσους ξεχνούν πως ταξιδεύουν, περιμένοντας·

μετρώντας χρόνια 

Σαν τις σιωπές, που μόνο ένα χάδι τις γλιτώνει

κι όσο περνάει ο καιρός

οι αναμνήσεις μια απάτη, καταδικασμένες

να σκορπίζουν το ξημέρωμα

δίχως μια λέξη

σαν να μην μ’ αγαπήσανε ποτέ.

Κασιώτη Δέσποινα©

Έρωτας

Υπάρχει μια στιγμή μες στη νύχτα

-ξένη, βγαλμένη από όνειρο

υψώνεται στις σκιές, στον παγωμένο ουρανό

σαν αλήθεια που βασανίζει ο έρωτας πότε πότε

κρύβοντας το κακό ανάμεσα στ’ άστρα

Τις δυνάμεις μου χάνω (η ανόητη)

οδηγώντας τη ψυχή μου σε μονοπάτια δύσβατα

σε στεριά και σε θάλασσα

κρατώντας την καρδιά φυλαγμένη στη χούφτα

τις σκέψεις ανάμεσα σε στίχους

ό,τι πολύτιμο,

αμαρτίες που συνωστίζονται στο σκοτάδι

και κυκλώνουν

Το χέρι δεν τρέμει κι ουρανός τι όμορφος που είναι

Χάνει κανείς τα λογικά του καμιά φορά

Θα με συγχωρήσουν κάποτε,

όταν το πνεύμα πάψει ν’ αποκρίνεται στις

έσχατες κραυγές της ψυχής

άλλωστε,

πόσο θανάσιμος μπορεί ο έρωτας να γίνει;

Κασιώτη Δέσποινα ©