Ημέρα Ενδέκατη
Χρειάζεται κάπου
κάπου να προλαβαίνω το χρόνο
Αν μη τι άλλο
πέταξα τη ζωή μου στη λογική
Όπου δεν μένει
τίποτα άλλο να ζήσω
Να με βλέπω να
υποφέρω αληθινά στα πρέπει
Λες και θα ζήσω δεύτερη φορά
Χρειάζεται κάπου κάπου
να απαρνιέμαι τον εαυτό μου
Αν μη τι άλλο ξυπνώ
κάθε μέρα χωρίς σκοπό
Όπου δεν θυμάμαι
τίποτα άλλο να ζήσω
Να με δω να
βασανίζομαι πραγματικά στα «μη»
Λες και μικρό παιδί
θα ξαναρχίσω
Όμως εσύ να
προχωράς μ’ ότι επιθυμείς
Πού ξέρεις ίσως μια
μέρα να έχω το θάρρος να ρθω κι εγώ μαζί σου.
Κασιώτη Δέσποινα ©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου