Πίσω από τα μάτια
δεν είναι το δάκρυ
Είναι φωτιά που πάντα καίει
μαζί με μια υπόσχεση
Είναι η δυστυχία
η δυστυχία ενός λαού
στην απομόνωση
Από τον Κάμπο μέχρι τις κορυφές του Ολύμπου
η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη
το Καστελόριζο
Ο φόβος μιας ταπεινωμένης χώρας
που ρέει γάλα και μέλι
Θολά οράματα απόγνωσης
κάτω από τον ήλιο
σκιά πουθενά
Πληγές καμένης ζωής
λίγο πριν γίνει στάχτη
Ένας ταπεινός βάτος που φλέγεται
στην έρημο
κι ο άνθρωπος τρομοκρατημένος
προσεύχεται
χιλιάδες χρόνια για ένα θαύμα
σίγουρος πως υπάρχει
Έξοδος .
Κασιώτη Δέσποινα ©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου