Τόσα
χρόνια περιφέρομαι
στη βροχή
όχι από τύψεις
σπαταλώντας
το χρόνο
μου
(πάντα γνώριζα
πως υπάρχει
διαφυγή)
μα από φόβο
μην αντέχοντας τα δάκρυα μου στη λιακάδα.
Η βροχή νυσταγμένη
καληνύχτισε
τον ήλιο
που πρόβαλε
δειλά
Κι ένιωσα εκείνη τη στιγμή
την υγρασία στα μάτια μου.
Λίγο λυπήθηκα
μονάχα
καθώς
αντίκρισα το γαλάζιο.
Ίσως
αύριο
αφήσω
πίσω μου τη θλίψη
κι ακολουθήσω
τις μυρωδιές απ’
το νοτισμένο
χώμα.
Ίσως
αύριο
σταθώ
για λίγο
με θάρρος
στον ήλιο
μα αυτή η ευλογημένη βροχή
μόλις σταματά
ξαναρχίζει.
Κασιώτη Δέσποινα©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου