Από το ημερολόγιο μου IX

Ημέρα Ένατη

Δεν ξέρω που βρίσκομαι

Κοιμάμαι και

Ξυπνάω σ’ έναν κόσμο που δεν μου μοιάζει

Σαστισμένη κοιτάω γύρω

Άνθρωποι εξακολουθούν να περπατούν βιαστικοί

Η ζέστη ανυπόφορη

Ιδρώτας κι αρμύρα

Μυρωδιές καλοκαιριού
Να περπατήσω λίγο στην άκρη της θάλασσας θέλω 

Εκεί που σκάει το κύμα

Να βρω τη χαμένη μου αθωότητα

Έχει πανσέληνο απόψε

Επηρεάζομαι

Δρόμος στρωμένος με χρυσό

Αυτόν θα πάρω

Όταν μπορείς και ονειρεύεσαι

Όλα είναι δυνατά.

Κασιώτη Δέσποινα ©