Ημέρα έκτη
Καθισμένη πλάι στο παράθυρο
κι οι σκέψεις να στροβιλίζονται
σαν καταιγίδα ανεξέλεγκτη.
Έχω χάσει τον έλεγχο.
Ποιόν έλεγχο;
θα μου πεις.
Ξέρω έχεις δίκιο.
Εκτός ελέγχου πάντα.
Μια ζωή εκτός ελέγχου.
Κανείς δεν θυμάται πώς ξεκινήσαμε.
Ούτε κι εγώ, αυτή είναι η μόνη αλήθεια.
Ο κόσμος γύρω αλλάζει χρόνο με το χρόνο.
Κάνω την καρδιά μου πέτρα.
Βρέχει πάλι μου φαίνεται,
είναι δάκρυα που με μούσκεψαν.
Ευτυχώς ακόμα μπορώ να τα νιώσω.
Κασιώτη Δέσποινα ©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου